Coupe banale

'Peter Praats, veel geplaagd werknemer van uitgeverij Goegebure, op de rand van roemloos ontslag. Probeert sedert zijn puberteit van een overdosis principes te herstellen. Met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid valt de regering over hem.'
Aldus stelt Mens de cynicus zijn opmerkelijke collega aan twee vriendinnen voor. Eenzaat Praats is niet tevreden over zichzelf. Contradicties en banaliteiten. Daarmee heeft hij zijn bestaan gevuld. Waar zit de lijn, de verklaring, de ontrafeling of het kompas? En hoe zit het met het kleine protest en de grote gevoelens? 'Schrijf muren aan het behang,' raadt zijn baas hem aan. Alsof flapteksten schrijven uitkomst kan bieden.
Een brief in zijn jaszak, voor het eerst gevoeld toen hij onderweg van het werk naar huis naar de tramkaart tastte, brengt hierin verandering. Ernst of een grap? Of allebei, zoals deze merkwaardige debuutroman over illusies en andere zinsbegoochelingen?